De foto hierboven is voor mij magisch,

aangekomen aan één van de vele hoogtepunten van mijn tocht.

Hiervoor doe ik het: uit respect voor allen die voor onze vrijheid gevochten hebben.

Verdun by night, ooit al eens gedaan ?

Ik raad het iedereen aan als je hier in de buurt bent.

Met zus Miek en Jeroen heb ik de stad doorkruist.

De gebouwen die bleu-blanc-rouge verlicht zijn laten toch een indruk na.

Dit moet ook voor de locals zo zijn.

Ik laat graag de foto’s zelf aan het woord.

Gisteren ontmoetten we op de top van de Mort Homme 3 hele sympathieke Nederlanders die geïnteresseerd zijn in de grote oorlog.

Dit is eerder uitzonderlijk aangezien WOI voor onze Noorderburen een ver-van-hun- bed-show was.

Arjen, één van de drie, heeft ook al dit boek uitgegeven, naslagwerk van zijn vele bezoeken aan de frontlijn.

Gisteren kwamen Jeroen en ik via de vallei van de Maas in Verdun aan. Vandaag verlaat ik het Maas-dal met een pittige klim door de bossen richting een van de vele Franse verdedigingsforten op de heuvels.

Vertrek aan de Maas
Pittige klim
Direct veel hoogtemeters genomen
Als natuurliefhebber en gepassioneerd wandelaar, geniet ik van deze prachtige natuur.

Het fort van Froideterre, doodstil is het er, echt een heel naargeestige plek.

Let op de overgroeide kraters in het terrein, stille getuigen van de vele bommen die hier gevallen zijn.

Wat is het hier stil, het overvalt je, … alsof er geesten ronddwalen …

Commandoposten in het bos richting Douamont

En dan verlaat ik het bos …

… Necropole Nationale de Douamont, …

… meer dan 16.000 individuele graven, …

heel indrukwekkend !

In deze streek stopt het niet met begraafplaatsen. Hier werd enorm hard en wreed gevochten.

Het Ossuarium (Nederlandse vertaling: knekelhuis) van Verdun, bevat de restanten van ongeveer 130.000 vermiste Fransen en Duitsers.

Het is een groot indrukwekkend maar spuuglelijk gebouw,

een combinatie van een kruis en een afgeschoten granaat.

Net als ik er was, was het 12 uur en luidde er een diepe klok met lage toon, kippenvel !

Als je aan de buitenkant door de lage kleine raampjes naar binnen kijkt, zie je de botten en schedels liggen. Nogal morbide toestand.

Het was een wereldoorlog. Vele landen, culturen kwamen naar hier om te vechten.

Wat een vreselijke onderneming moet het geweest zijn om hier te geraken, hier gewond te raken, hier te sterven.

Het thuisfront maanden zonder enig nieuws ! Geen blog, geen mail, …

Tot 2002 was er geen monument in deze streek specifiek voor de vele moslims.

In Douaumont bezocht ik hun gedenkplaats. Het schittert door zijn eenvoud tov het vorige.

Wist je dat de Marokkaanse troepen vermaarde scherpschutters waren? Na de oorlog kregen ze hiervoor ook de befaamde ‘Legion d’honeur’ toegewezen.

Ik zet mijn tocht verder, via le Memorial de Verdun.

Wat heeft die oorlog met deze streek aangericht ?

Tot vele jaren later moeten er trauma’s nagebleven zijn, hier en overal ter wereld !

Intussen regent het op het thuisfront in Aalbeke,

en vermoedelijk ook bij jullie.

het einde van deze mooie dagen ?

Ik heb geluk, geen regen hier.

Mijn pad gaat verder langs mooie stukken natuur zonder kerkhoven of monumenten.

Prachtig toch !

Zo’n pad, dat is min herreke !

Als afsluiter van een dag die mij een paar keer diep getroffen heeft vraag je je misschien af ‘waarom werd er om en rond Verdun dan zo hard gevochten?

Verdun was in die tijd voor de Fransen een van de meest belangrijke symbolische plaatsen van het land.

In 1914 was het niet gevallen, het had het het langst uitgehouden tijdens de Frans-Duitse oorlog aan het eind van de vorige eeuw en was de sleutel tot de verdediging van Parijs.

Ook Erich von Falkenhayn, de algemeen opperbevelhebber van de Duitse strijdkrachten was op de hoogte van deze sentimenten en ontvouwde het plan “Operation Gericht” (terechtstelling).

De operatie was erop gericht een grote aanval uit te voeren op Verdun. von Falkenhayn rekende erop dat Frankrijk haar leger tot de laatste druppel bloed zou opofferen voor de verdediging van Verdun.

Voor von Falkenhayn was de verovering van Verdun in feite onbelangrijk. Het Franse leger moest er “verbluten’, uitgeroeid worden als het ware.

Oprecht dank dat je terug even langs kwam op mijn blog,

on se voit demain ?

STRAVA Dag 24