Ik ben al een maand, een twaalfde van een jaar, aan het stappen.

Het lijkt veel, maar het is echt voorbij gevlogen. Als ik bedenk wat er anders allemaal gebeurt in een maand, wat ik allemaal doe… En nu, enkel wandelen.

Na opnieuw 10 dagen wandelen, opnieuw 10 opmerkingen:

  1. Als het lijkt alsof er iemand aan uw rugzak aan het trekken is, is het tijd voor pauze.

  2. Bij aanvang van de tocht twijfelde ik nog, maar ik besloot uiteindelijk om geen oortjes mee te nemen om muziek of podcasts te beluisteren. Ik heb er nog geen moment spijt van gehad. De geluiden van de natuur, zoemende insecten, fluitende vogels en de omgeving op zich zijn meer dan voldoende. De stilte kan overigens ook meer dan oorverdovend zijn.

  3. Heel grappig en vertederend zijn de Franse lagere schoolkindjes. Het is heel opvallend hoe beleefd ze zijn. Altijd zeggen ze ‘bonjour monsieur‘, ook als ze alleen zijn of zelfs als ze met vriendjes aan te spelen zijn. Heel fijn is dat.

  4. Ik heb al de hele tijd met een lange broek gewandeld, ook op de warme dagen. Er is altijd wel een stuk met hoog (on)kruid, netels of bramen. Wat teken betreft is het ook zeker geen nadeel.

  5. Gisterenavond zijn we nog naar Nancy geweest, mooie stad trouwens. Het deed me heel raar om zoveel volk en druk verkeer te zien. Ik moest er eventjes aan wennen.

  6. Ik ben al een paar keer ferm op mijn gemoed gepakt geweest door klokkengeluid, soms bij een monument, soms midden een open veld zonder dat je zelfs iets ziet, Dat is toch een van de weinige dagelijkse gebruiken die overblijft van onze Christelijke traditie.

  7. Deze morgen wandelde ik een paar uur zonder rugzak. het voelde precies alsof ik naakt rondliep. Ik miste hem echt. Mijn rugzak zal tijdens deze reis zeker mijn beste vriend niet worden, maar hij zorgt wel voor een goed en veilig gevoel.

  8. Onze Franse vrienden noemen een computer ‘ordinateur’ en we kennen allemaal wel een convoyeur, maar weten jullie wat een sani-broyeur is? Overal op het platteland waar ik logeerde was het toilet daarmee voorzien. Het is een soort mixer van afvalstoffen voor wie geen aansluiting op het rioolnet heeft.

  9. Ik heb de voorbije maand de natuur zien veranderen. Stilaan begin je de herfstverkleuring van de bomen te zien. De dagen zijn intussen ook een flink stuk korter geworden.

  10. Ik mag van het thuisfront schrijven dat ze me na een maand stilaan toch wel beginnen te missen, zelfs mijn flauwe moppen :-). Het is leuk via deze blog (en daarbuiten) zoveel steun en interesse van jullie te ervaren en toch ook wat contact met het thuisfront te behouden. Ik besef ook dat deze blog een prachtig dagboek wordt waardoor ik later alle ervaringen en indrukken van dit prachtig avontuur nog eens opnieuw zal kunnen beleven.

Gisterenavond vierden we in het prachtige Nancy ook de verjaardag van Philippe. Hij verdient het om meer dan één reden om eens in de bloemetjes gezet te worden. Philippe is namelijk de man die mijn blog beheert en zorgt dat mijn dagelijkse foto’s en teksten op een goede, correcte en leuke manier op de website terecht komen. Zonder Philippe is er geen blog. Ik ben er hem dus ontzettend dankbaar voor!

Nancy, met de jarige Philippe!

Nu nog even over vandaag, ontbijt op ons appartement in Lay-Saint-Christophe.

Deze voormiddag was ik met Philippe op pad en ik kon eens wandelen zonder mijn rugzak, wat een LUXE!

Zonder rugzak!

We kwamen ook weer reeën tegen, machtig! Op de foto hieronder sprong het eerste op nog geen 5 meter voor mij uit !

Hun schuilplaatsen wat opgezocht …

… zenuwachtig geritsel, en dan nog 2 !

Greetje en Trui organiseerden intussen mijn overnachtingen voor de komende dagen.

Rond het middaguur verwenden ze ons met een heerlijke picknick.

Deze namiddag weer alleen op pad!

Merk op: met rugzak!

Vanavond zag ik nog een vissende reiger. Ik hoop dat hij een driegangenmenu bij elkaar kon sprokkelen!

Een fijne zondagavond iedereen! Morgen nieuwe week, maar ook een nieuwe blog, beloofd!

Mijn strava voor vandaag: