Eergisterenavond passeerde ik dit kleine monument. De woorden die erin gebeiteld staan laten me niet los: courage (moed), bravoure (dapperheid), heroisme (heldendom), sacrifice (opoffering) en resignation ( berusting). Het zijn mooie woorden maar lege holle woorden. Ze zijn bestemd voor de nabestaanden om proberen te aanvaarden dat het offer van hun dierbaren niet vruchteloos was.

Moed, dapperheid en heldendom zijn drie begrippen die voor een stuk toch dezelfde lading dekken. In de literatuur over WOI zijn er ontelbare voorbeelden van terug te vinden.

De enige gemoedstoestand om in deze verschrikkelijke oorlog geestelijk overeind te blijven was een onmenselijke bereidheid tot zelfopoffering voor makker, compagnie, vorst en vaderland. Ook daarvan zijn er massa´s voorbeelden in de literatuur. Helaas was dat niet voldoende, men diende tevens een even onmenselijke onverschilligheid aan de dag te leggen tegenover alles behalve het eigen lijden en de eigen overlevingskansen.

Ter illustratie, dit Franse dagorder uitgedeeld door het opperbevel bij de slag van Verdun: Uw opdracht is het offer. Dit is een erepost waar zij (de Duitsers) willen aanvallen. Er zullen elke dag verliezen zijn, omdat zij uw werk zullen verstoren. Op de dag waarop zij dat willen, zullen zij u allen, tot de laatste man , afslachten en het is uw plicht dat te laten gebeuren.

Berusting. De oorlog werd gestart met , vooral in de grote steden, een zeker enthousiasme. Bij sommigen was er zeker ook de zucht naar avontuur, het gevoel deel te mogen uitmaken van iets groots. Maar over het algemeen gaven de mensen gehoor aan het mobilisatiebevel uit plichtsbesef.
Het enthousiasme en de levenslust maakten na een paar weken aan het front algauw plaats voor aanvaarding. De verdere oorlog niet meer door de mens geleid maar een eigen leven leidend, het vuurspuwende, vleesverslindende monster dat alles en iedereen die het op zijn pad vond verzwolg, deed de rest. De aanvankelijke aanvaarding werd doffe berusting.

dagen onderweg

 

Vanaf vandaag mag ik beginnen met aftellen :

nog 1 woensdag,

nog 1 donderdag,

nog 1 …

km gewandeld

Allons-y !

Vertrokken uit Pierre Percee door de sparrenbossen onder een stralende blauwe lucht

Opnieuw ” ‘t bus in ” (in het bos)

Bestemd voor Vandecasteele in Aalbeke?

In Celles-sur-Plaine doet het gemeentehuis tevens dienst als museum. De toegang is gratis.

De grootste zaal was niet toegankelijk want er was een vergadering bezig.😃

Ze hebben oa een mooie collectie Duitse pinhelmen

Het kerkje van Celles-sur-Plaine … daarna ” ‘t bus in ” (in het bos)

De oninneembare Duitse stelling en observatiepost Pierre-Piquee gelegen op 709 meter hoogte. De natuurlijke rotsen werden versterkt met beton en omgebouwd tot mitrailleursnesten. Rondom deze rotsen werd er nog een dubbele gordel loopgraven aangelegd die nog goed zichtbaar zijn. De Duitsers noemden deze vesting Schlangenburg naar de onderofficier Schlange die in september 1914 omkwam bij de verovering van deze top.

Precies de resten van een Romeinse heirbaan waar ik op wandel.

De mooie klim richting Pierre Piquee …

… prachtig hé !

Miek bracht van mijn andere zus Veerle snoepje mee,

Hier kan ik het allerlaatste Violetta’s goed gebruiken !

Een klein Frans herdenkingsmonumentje, pour l’ idee, voor gesneuvelden op 24/25 oktober 1914 boven op Le Fourneau ( 637 meter)

Ik had vandaag een ontvangstcomité !!! Katrien en Peter stonden mij op te wachten !!

Wil je graag eens virtueel met mij meewandelen ? De video hieronder is mijn tocht van vandaag in 1 minuut geresumeerd. (klik op start om te activeren, het kan een paar seconden duren voor de film start, even geduld 🙂)

Het nieuws was hangende, maar blijkbaar nu officieel ! Ik hoop dat veel mensen de weg vinden naar deze plaatsen, om na te denken, …. https://vrtnws.be/p.GvDXJXNod

On se voit demain ?

STRAVA Dag 33